Tania Macedonia, czyli student szaleje. Za ile można się najeść i gdzie zdobyć prawdziwą rakiję?

Macedonia to idealne miejsce dla studentów o niewysokim budżecie. Mając w kieszeni po 800 zł, spędziliśmy 3 wakacyjne tygodnie, podróżując, zwiedzając, jedząc do syta (z wyjątkiem 3 specyficznych greckich dni) i śpiąc wygodnie w łóżkach (choć nie za każdym razem). Pierwszy raz w życiu mogliśmy też pozwolić sobie na pójście do restauracji (zamiast do baru czy supermarketu) na pełnoprawny posiłek, lub wybrać się do knajpy na drinka (co dla mnie było absolutną premierą. Zwykle rezygnuję z tego typu wydatków (z oczywistych względów), jednak tym razem stały się one (czy raczej to, co dzięki nim dostawaliśmy) jedną z atrakcji. Niecodziennie krakowski student, w dodatku przybysz z Mazur wybiera się do lokalu przy głównym deptaku miasta i wybiera z karty to, co mu się zamarzy. Niecodziennie, poza pobytem w Macedonii. Zgadzam się też od razu, że gdybyśmy zrezygnowali z niektórych „luksusów”, całkowity koszt wyjazdu zamknąłby się prawdopodobnie w 500 zł, jednak po to przecież wybraliśmy tańszy kraj, żeby w końcu móc zaszaleć (faktycznie szaleństwo – wydać AŻ 800 zł w ciągu 3-tygodniowych wakacji :P).

            Nie chcę pozostawiać słów bez przykładów, dlatego poniżej zamieszczam garść informacji.

RESTAURACJE I KNAJPY

            Na początek, najmniej tania ze wszystkich odwiedzonych, restauracja meksykańska przy głównym deptaku:

Na zdjęciu: Enchilada wegetariańska (z farszem warzywnym), podana z ryżem, sałatą, pomidorami, pastą z czerwonej fasoli, zielonym groszkiem, kukurydzą i papryczkami jalapenos; Enchilada z kurczakiem, podana z tym samym co wyżej ;-) + 2 piwa. Koszt: 360 den x 2 + 90 x 2 = 900 den/2 os, co daje ok. 7,5 e na głowę (nie najtaniej, ale po 3 dniach podróży, smażenia się w słońcu i prawie-nic-niejedzenia, była to nasza nagroda za wytrzymałość J ) SKOPJE.

Na zdjęciu: Mojito, Martini ze sprite, paluszki z tortilli i sera podane ze śmietaną i ostrymi sosami; Koszt:  ok. 150 + 130 + 90 = 370 den, co daje ok. 3 e na głowę (zjeść przystawkę i napić się drinka za 12 zł…? J ) SKOPJE.

Na zdjęciu: Burek serowy (ciasto francuskie zapiekane z białym serem, zazwyczaj słonym), Burek mięsny; Koszt: ok. 40 den + 50 den = 90 den, co daje ok. 0.75 e na osobę. Najtańszy i smaczny sposób na śniadanie J.  Dostępny niemal wszędzie. OCHRYDA.Dodam jeszcze tylko, że najsmaczniejszą burkową opcją jest farsz serowo-szpinakowy. Jest on jednak bardzo rzadko dostępny w sklepach i piekarniach, więc jedynie przy odrobinie szczęścia, lub samozaparcia możemy na niego trafić. Jedyny raz, kiedy udało mi się go zjeść, zdarzył się w Skopje. Znalazłam go w budce przy galerii miejskiej w samym centrum.

           W Ochrydzie odwiedzaliśmy jeszcze 2 „jadłopodajnie” – pizzerię Di Angollo, jako że wśród tysiąca „włoskawych” knajp była jedyną, która oferowała dania w sensownej ilości, za rozsądne ceny (po ok.. 5 e/os) i mogła poszczycić się w miarę normalnym menu (cała reszta oferowała AŻ po 5 rodzajów pizzy, w dodatku w mikroskopijnych rozmiarach); oraz Fast-food Oaza, w którym można było dostać naleśnika z czekoladą i bananem lub hamburgera za 1 e.

Na zdjęciu: Naleśnik z serem i pieczarkami, Omlet z serem i szynką, sałatka szopska (pomidor, ogórek, ser bałkański), piwo, kawa mrożona; poza zdjęciem: owocowy naleśnik na deser; Koszt: 65 + 80 + 70 + 70 + 70 + 70 = 425 den, co daje ok. 7 e, czyli ok. 3,5 e na osobę. BITOLA, pizzeria Verona.

        Słowem uzupełnienia, dodam jeszcze tylko, że oczywiście nie przez cały czas stołowaliśmy się "na bogato". Kiedy zdecydowaliśmy się uciekać przed ochrydzko-strugijską burzą i w tym celu wyjechać na trochę do Grecji, zgodziliśmy się tym samym na zupełną zmianę trybu życia. To, co w Macedonii wydawaliśmy w knajpie, na Chalkidiki starczyło nam jedynie na skromne zakupy w małym sklepiku, który w dodatku świecił pustkami... Za 7 e dostaliśmy: mały chleb tostowy, 2 pomidory, ogórka, 2 brzoskwinie, jakiś biały serek (który WCALE, mimo zapewnień sprzedawczyni, NIE BYŁ fetą ;( ), i butelkę Coli... Skończyło się więc na 3 dniach zupełnego oszczędzania i "niemarnowania pieniędzy". Zjedliśmy większość zapasu zupek chińskich, spaliliśmy się słońcem, dostaliśmy posiłek od Greka, ale to już zupełnie inna historia...

SUPERMARKETY I BAZARY

Nie podaję cen sklepowych i supermarketowych, ponieważ praktycznie nie różniły się od polskich. Coca-cola była troszkę tańsza, jogurt nieco droższy, chleb kosztował podobnie – w zasadzie – podobnie. Wody w wielu miejscach można było napić się wprost z tryskającego źródełka, więc z pragnieniem nie było problemu. Niezbyt często korzystaliśmy jednak z tzw. suchego prowiantu, bo po prostu szkoda było nam czasu i sił na przygotowywanie posiłków, skoro za 3-4 e mogliśmy do syta najeść się czegoś ciepłego. Z przyjemnością odwiedzaliśmy jednak bazary… są to miejsca same w sobie interesujące z racji panującej w nich atmosfery. Wesoły gwar, tłok i różnorodność warzyw, owoców i przypraw powoduje, że czujemy się trochę, jak nie w Europie. Mówiąc szczerze, na skopijskim Bit Pazarze czułam się trochę, jak w… Maroku. Skoro piszę o cenach, muszę wspomnieć, że owoce i warzywa dostajemy tam dosłownie za grosze – kg brzoskwiń czy arbuza za 20 den (ok. 1 zł). Przechodząc między straganami, mijamy się z Macedończykami, z których każdy niesie pełne torby papryki, brzoskwiń, pomidorów – wszystko w hurtowych ilościach. Każdy kupuje całego arbuza. To w całej swej malowniczości powoduje pewne logiczne problemy – chcę kupić kawałek arbuza lub melona i dajmy na to – jedną brzoskwinię… kiedy podaję kupcowi 1 sztukę – pyta zdziwiony czy chcę tylko to, po czym oddaje mi ją za darmo, bo przecież nie bardzo ma jak zważyć taką ilość ;). Z arbuzem jest trudniej – nikt nie wie, o co nam chodzi… kiedy tłumaczymy, że chcemy mniej niż pół, podają nam ćwiartkę, gdy mówimy, że chcemy jeszcze mniej – pokazują nam mniejszego CAŁEGO. Dopiero po dłuższej chwili jakaś pani się lituje i postanawia zrozumieć o co nam chodzi – sprzedaje i do tego kroi na kawałki, żebym mogła od razu zjeść. Sama, bo przecież Rafał nie lubi J.

Sklep na obrzeżach Ochrydy.

Bit Pazar, Skopje.

Bit Pazar, Skopje.

Bit Bazaar, Skopje.

Bit Pazar, Skopje.

             Targowiska miejskie znajdują się zwykle b. blisko ścisłego centrum. W Skopje usytuowane  jest  za Starą Czarsziją, w Ochrydzie - w uliczce w prawo od głównego deptaku,  Prilepie od razu przy jednej z gł. ulic a w Bitoli w starej części miasta. 

              Warto się na nie udać, bo same w sobie są specyficzne i ciekawe. Poza tym, to właśnie tam bardzo tanio można nabyć naprawdę świeże, soczyste i diabelsko słodkie owoce za bezcen. Dodatkowo, miejscem tym powinni być szczególnie zainteresowani miłośnicy regionalnych trunków. Nie od dziś wiadomo, że domowej produkcji bałkański alkohol cieszy się większą renomą i sławą, niż ten - sprzedawany oficjalnie w sklepach. Jeśli chcemy więc spróbować prawdziwego, mocnego a w dodatku tradycyjnie wyrabianego specjału - powinniśmy udać się na bazar i po prostu zapytać sprzedawców o rakiję. Jeśli nie trafimy akurat na tego, który posiada interesujący nas towar, na pewno wskaże on nam kolegę, który może nam pomóc :). Potem udamy się na zaplecze, albo po prostu na bok i dostaniemy trunek w plastikowej butelce. Zwykle po dużo niższej cenie niż w sklepie i zwykle dużo taniej. Warto zapytać o możliwość spróbowania (jeśli sprzedawca jakimś cudem nie zaproponuje tego sam) - w końcu nie ma sensu kupować kota w worku. Jeśli chodzi o cenę, to specjalnie wcześniej pytaliśmy o poradę naszego gospodarza w hostelu w Skopje. Powiedział nam, co podaję także dla orientacji, że 1 l porządnego alkoholu powinien kosztować w granicach  200 denarów, czyli 3,3 e. 

* * *

Im mniejsze miasto, tym oczywiście w knajpach było taniej. Najwyższe ceny, jak zwykle spotkały nas w stolicy, ale nawet tam nie były one zaporowe, jak np. w Paryżu czy w Oslo. W mniejszych miejscowościach, takich jak Bitola czy Prilep, menu było zwykle jeszcze bardziej przystępne. Jedzenie było więc w zasięgu ręki, ale większy problem mieliśmy wtedy z… noclegiem.

cdn.